ماشین آسانسور: قلب سیستم
دستگاه آسانسور به عنوان نیروگاهی عمل می کند که حرکت آسانسور را هدایت می کند. معمولاً در اتاق ماشین یا بالابر قرار دارد و از چندین جزء مهم تشکیل شده است که با هم کار می کنند تا حرکت عمودی را فراهم کنند.
موتور
موتور نیروی محرکه اصلی در پشت دستگاه آسانسور است. انرژی الکتریکی را به انرژی مکانیکی تبدیل می کند و آسانسور را قادر به حرکت می کند. انواع مختلفی از موتورها در سیستم های آسانسور مورد استفاده قرار می گیرند، از جمله موتورهای AC، موتورهای DC و موتورهای گیرلس. موتورهای گیرلس با طراحی فشرده و راندمان بالا در آسانسورهای مدرن محبوبیت زیادی پیدا کرده اند.
سیستم شیو و کشش
شیو که به عنوان قرقره نیز شناخته می شود، یک چرخ شیاردار است که بر روی شفت دستگاه آسانسور نصب می شود. نقش حیاتی در سیستم کشش دارد که وظیفه حرکت کابین آسانسور را بر عهده دارد. سیستم کشش شامل مجموعه ای از طناب ها یا تسمه هایی است که به دور شیار حلقه می شوند و به کابین آسانسور و وزنه تعادل متصل می شوند. با چرخاندن شیار موتور، طناب ها یا تسمه ها حرکت می کنند و باعث بالا و پایین رفتن کابین آسانسور می شوند.
سیستم ترمز
اطمینان از ایمنی مسافران در طراحی آسانسور از اهمیت بالایی برخوردار است. سیستم ترمز بخشی جدایی ناپذیر از ماشین آسانسور است که وسیله ای قابل اعتماد برای توقف و نگه داشتن کابین آسانسور در جای خود فراهم می کند. ترمزهای ایمنی، مانند ترمزهای گریز از مرکز یا ترمزهای فنری، برای جلوگیری از حرکت آسانسور در زمانی که در نظر گرفته نشده است، استفاده می شود.
سیستم کنترل
سیستم کنترل به عنوان مغز دستگاه آسانسور عمل می کند و عملکرد آن را مدیریت می کند و عملکردهای مختلف را هماهنگ می کند. این شامل مجموعهای از قطعات الکترونیکی و الکتریکی مانند کنترلکنندهها، رلهها، سنسورها و سوئیچها است که سرعت، شتاب، کاهش سرعت و موقعیت آسانسور را کنترل و تنظیم میکنند. سیستم کنترل همچنین با پانل های انتخاب طبقه ساختمان و دستگاه های ایمنی ارتباط برقرار می کند و حمل و نقل روان و ایمن را تضمین می کند.
سیستم ضد وزنه
برای افزایش کارایی و مصرف انرژی آسانسور، از سیستم وزنه تعادل استفاده شده است. وزنه تعادل که به انتهای دیگر طناب ها یا تسمه های کششی متصل می شود، بخش قابل توجهی از وزن کابین آسانسور را جبران می کند. با متعادل کردن وزن، موتور نیاز به اعمال نیروی کمتری دارد که در نتیجه مصرف انرژی کاهش یافته و عملکرد نرمتر میشود.
سیستمهای بدون اتاق ماشین (MRL).
با پیشرفت تکنولوژی، سیستم های آسانسور بدون اتاق ماشین (MRL) به عنوان جایگزینی برای صرفه جویی در فضا ظاهر شده اند. در سیستم های MRL، دستگاه آسانسور به طور فشرده در بالابر ادغام می شود و نیاز به اتاق ماشین جداگانه را از بین می برد. آسانسورهای MRL اغلب از موتورهای گیربکس استفاده می کنند و سیستم های کنترل خود را در بالابر تعبیه می کنند که انعطاف پذیری در طراحی ساختمان و کاهش هزینه های ساخت و ساز را فراهم می کند.
قطعات آسانسور دستگاه آسانسور نقش حیاتی در ارائه حمل و نقل عمودی ایمن و کارآمد در ساختمان ها دارند. از موتورها و چرخها گرفته تا سیستمهای ترمز و سیستمهای کنترل، هر یک از اجزای سازنده با هماهنگی کار میکنند تا از سواری نرم و عملکرد مطمئن اطمینان حاصل کنند. همانطور که تکنولوژی به تکامل خود ادامه می دهد، نوآوری هایی مانند سیستم های MRL مرزهای طراحی آسانسور را جابجا می کنند و آنها را فشرده تر، کم مصرف تر و سازگارتر با نیازهای مختلف معماری می کند.3